پهنه‌بندی کیفی منابع آب شهری، صنعتی و کشاورزی در منطقه جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان

در این پژوهش کیفیت آب‌های سطحی منطقه جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان از نظر شرب، صنعت و کشاورزی بر اساس نتایج تحلیل‎های شیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا نتایج تحلیل آب‌های سطحی متعلق به 4 ایستگاه بررسی  و در محیط SIG بانک اطلاعاتی آن آماده‌سازی ‎شد. در تعیین کیفیت آب برای مصارف شرب از پارامترهای Ca، Mg، Na، TDS، TH، Cl، SO4 و HCO3 استفاده و مشخص شد که آب تمامی ایستگاه‌ها از نظر مقدار کلسیم در منطقه نامناسب و کاملاً نامطلوب قرار گرفته‌اند که این نشان‎دهنده‌ سختی بالای آب در منطقه است. برای مشخص شدن کیفیت آب‌ در مصارف کشاورزی از روش ویلکوکس استفاده شد. در نمودار این شاخص محور افقی به شوری آب بر حسب میکروموس بر سانتی‌متر و محور عمودی به نسبت جذبی سدیم (SAR) اختصاص یافته است. بررسی‎ها نشان داد که آب تمامی ایستگاه‌ها جزو یکی از کلاس‌های C2-S1، C3-S1، C3-S2 در طی سال‌های آماری قرار گرفته و از نظر کشاورزی مناسب است. همچنین در تعیین کیفیت آب برای مصارف صنعتی از شاخص اشباع لانژلیه (LSI) که در واقع تفاوت مابین pH واقعی آب و pH اشباع شده توسط کربنات کلسیم است استفاده شد. با بررسی‌های انجام شده مشخص شد در کل ایستگاه‌ها تنها آب سه سال برای مصارف صنعتی در وضعیت متعادل قرار دارد و در بقیه سال‌ها حالت رسوب‌گذار و خورنده حاکم است. پس شرایط در این منطقه از نظر احداث صنایع مرتبط با آب نیز نامناسب است. برای پایش، کنترل و مدیریت سیستم، نتایج کیفی تحلیل‎ها در محیط GIS وارد شده و بانک اطلاعات آب­های سطحی منطقه جنوب غربی استان سیستان و بلوچستان تشکیل شد. سپس پهنه­بندی موارد مهم در کیفیت آب برای پشتیبانی از تصمیم‌های صحیح صورت پذیرفت.